Budownictwo wielorodzinne i o charakterze mieszkalnym
W przypadku budynków wielorodzinnych, ale i takich jak: hotele, pensjonaty, domy opieki społecznej itp., największym problemem przy doborze podgrzewaczy jest właściwe ustalenie zapotrzebowania na c.w.u. Dyskusyjne jest zarówno ustalenie średniego dobowego zużycia c.w.u. na jedną osobę, jak również uwzględnienie nierównomierności rozbioru.
Stosowane są różne metody, a rozbieżności w osiąganych wynikach okazują się wyraźne. Popularna jest metoda Sandera, uwzględniająca tzw. współczynnik zapotrzebowania N. Jest ona polecana w materiałach podgrzewaczy niemieckich producentów, jako zgodna z obowiązującymi tam normami. Polega na obliczeniu współczynnika N dla danego budynku mieszkalnego, stanowiącego sumaryczne zapotrzebowanie na c.w.u. Statystyczne mieszkanie (3,5 osoby, wanna 140 dm³ + 2 punkty czerpalne) ma współczynnik N = 1.
Zgodnie z polską normą maksymalne godzinowe zapotrzebowanie na c.w.u. [dm³/h] w całym budynku ustala się, uwzględniając: średnie dobowe zużycie c.w.u. przez jednego mieszkańca, liczbę mieszkańców i współczynnik nierównomierności rozbioru.
Producenci podgrzewaczy podają tablice lub nomogramy, umożliwiające dobór wielkości podgrzewacza, to jest jego pojemności, przy odpowiedniej temperaturze wody grzewczej (kołowej), np. 70, 80, 90°C. Uwzględniona jest więc zdolność danego podgrzewacza do oddawania ciepła przez jego powierzchnie ogrzewalne.
Wielkością wyjściową przy doborze jest ustalone zapotrzebowanie na c.w.u. w litrach na minutę [l/min]. Zapotrzebowaniu temu odpowiada, podana w materiałach producenta, moc cieplna podgrzewacza [kW] (określana ze wzoru Q = Vcp·ρ·Δt), przy przyjętej różnicy temperatury (temperatura wody zimnej — 10°C). W danych technicznych podgrzewaczy moc ta może być nazwana mocą stałą lub ciągłą (czyli podgrzewacz pracuje jak podgrzewacz przepływowy). Oznacza to, że ilość energii cieplnej koniecznej do podgrzania c.w.u. odpowiada energii dostarczanej z kotła. Może być ona określana przy różnej wartości różnicy temperatury, np. 45/10°C i 60/10°C. Chcąc uwzględnić inne parametry, np. 40°C, można skorzystać z równania bilansu cieplnego (Vcp·ρ·Δt = const) i wówczas w przybliżeniu
