Graficzne wyznaczanie punktu biwalencji
Linia niebieska pokazuje zmienne zapotrzebowanie na ciepło wynikające ze zmian pogody. Linia czerwona reprezentuje zmianę mocy grzewczej pompy ciepła zależną od tej samej temperatury.

Punkt biwalencji dla pompy ciepła powietrze-woda

Wykres przeprowadzono na przykładzie pompy ciepła typu powietrze-woda zainstalowanej w budynku, który wymaga maksymalnej mocy grzewczej 11 kW. Na lewo od punktu przecięcia linii wykresu mamy obszar, w którym moc pompy ciepła jest niewystarczająca i musi być włączone wspomaganie.

Z wykresu wynika, że przy temperaturze zewnętrznej -20°C pompie ciepła brakuje mocy 7 kW , (11 kW – 4 kW). Taką mocą musi dysponować wspomaganie, aby całość była w stanie ogrzać budynek nawet przy założonych skrajnych temperaturach.

Temperatura zewnętrzna, poniżej której powinno nastąpić włączenie drugiego źródła ciepła powinna być dobrana tak, aby można było osiągnąć jak najwyższy udział pompy ciepła w kosztach ogrzewania, przy możliwie małej mocy nominalnej danej pompy. Dlatego należy uwzględniać lokalne średnie temperatury. Niezależnie od tego każda pompa ciepła powietrze-woda powinna współpracować z instalacją grzewczą poprzez bufor szeregowy lub równoległy. Bufor ten przyda się także do umieszczenia w nim grzałek wspomagających pompę ciepła przy najniższych temperaturach zewnętrznych.

Średnie roczne temperatury w różnych regionach Polski