Układanie przewodów w tynku stosuje się przede wszystkim w budownictwie mieszkaniowym i ogólnym (szkoły, szpitale, kina, teatry, pomieszczenia biurowe itp.). Instalacje wtynkowe stosuje się również w zakładach przemysłowych, lecz przeważnie w obiektach nieprodukcyjnych.

Układanie przewodów podpodłogowych umożliwia przyłączanie urządzeń do gniazd wtyczkowych elektroenergetycznych, komputerowych i telekomunikacyjnych znajdujących się w podłodze. Te systemy mają zastosowanie w bankach, budynkach administracyjnych, laboratoriach itp. Systemy kanałowe, w których układa się przewody, mogą być instalowane w warstwie betonu (szlichcie) lub warstwie nośnej stropu.

Przewody oporowe grzejne mogą być układane:
—    na zaizolowanym cieplnie stropie pod wykończeniową warstwą podłogi w celu realizacji ogrzewania podstawowego lub dogrzewania pomieszczeń,
—    na zewnątrz w celu przeciwoblodzeniowym oraz do rozpuszczania śniegu (schody, podjazdy do garaży, chodniki, tarasy itp.),
—    w szklarniach do podgrzewania gleby,
—    w przemyśle w celu grzania i zabezpieczania przed zamarzaniem rur wodnych, zbiorników, rozmrażania chłodni itp.,
—    wewnątrz lub na zewnątrz rur jako zabezpieczenie przed zamarzaniem wody lub ścieków.

Instalacje wykonane przewodami szynowymi stosuje się do zasilania odbiorników elektrycznych, jeśli przewidywane są częste zmiany ich układu. Stałe połączenia maszyn z siecią zasilającą za pomocą kabli lub przewodów utrudniają ich przestawienie. Przewody szynowe wykonuje się w postaci łączonych ze sobą gotowych elementów. Od przewodów takich można prowadzić odgałęzienia za pomocą skrzynek bezpiecznikowych zainstalowanych bezpośrednio na przewodach. Przewody szynowe są wykorzystywane również w zakładach przemysłowych do zasilania i jednoczesnego mocowania opraw oświetleniowych.

W budownictwie mieszkaniowym, w którym ściany wykonywane z cegły zastąpiono prefabrykowanymi elementami betonowymi i lekkimi ściankami działowymi z reguły nietynkowanymi, tradycyjne metody wykonywania instalacji elektrycznej (pod tynkiem łub w warstwie tynku) okazują się niemożliwe do realizacji. Technologie wznoszenia budynków dopuszczają w zasadzie następujące sposoby wykonywania instalacji:
—    zatapianie rur i puszek w procesie produkcji prefabrykatu w fabryce domów lub w procesie wznoszenia budynku o konstrukcji monolitycznej na budowie, a następnie wciąganie przewodów i instalowanie sprzętu w fazie robót wykończeniowych budynku;
—    wykonanie instalacji na powierzchni ścian za pomocą listew elektroinstalacyjnych z tworzyw sztucznych (przypodłogowe, ścienne i elementy do łączenia listew); w tym systemie instalacji przewody układane są w listwach, a osprzęt instalacyjny umieszcza się bezpośrednio obok listew;
—    wykonanie pewnych fragmentów instalacji w postaci listwowej, pozostałe w postaci instalacji zatapianej. Z reguły tylko pionowe odcinki rur połączonych z puszkami zatapia się w określonych miejscach w płytach ściennych, natomiast wszystkie pozostałe fragmenty, tzn. poziome ciągi instalacji, mieszczą się w listwach elektroinstalacyjnych.