Jeśli wybierzemy się na targi branżowe, na których są oferowane systemy grzewcze, to z licznych stoisk przyniesiemy do domu wiele barwnych prospektów i katalogów pomp ciepła. Trudno się jednak będzie w tym wszystkim połapać, szczególnie dlatego, że każdy sprzedawca o swoim produkcie zapewniał, że jest najlepszy. I każdy z nich prawdopodobnie mówił prawdę, bowiem nie ma markowych pomp ciepła, które byłyby obiektywnie rzecz biorąc lepsze lub znacznie gorsze od innych.

Jeśli chcielibyśmy sklasyfikować pompy ciepła, to główna linia podziału będzie przebiegać przez sposób pozyskiwania energii, a dokładniej wybór rodzaju źródła ciepła. Następnie w każdej z tych kategorii znajdziemy modele o różnej mocy wyjściowej począwszy już od 5 kW. Górna granica mocy wynosi około 100 kW. Dla mocy większych stosuje się inne rozwiązania, np. pompy ciepła o napędzie gazowym, ale omawianie ich wybiegałoby znacznie poza ramy tej książki.

Klasyczny, literaturowy podział pomp ciepła ze względu na sposób pobierania energii już nie jest taki jednoznaczny. Nadeszły takie czasy, że technika transportu ciepła rozwija się coraz szybciej. Współczesne domy nie mogą się już zadowolić zwykłą wentylacją grawitacyjną i powstaje potrzeba stosowania wentylacji wymuszonej. Na dodatek latem należy pomieszczenia chłodzić.

Dlatego coraz częściej spotyka się układy kombinowane, to znaczy różne rodzaje pomp ciepła zawarte w jednej obudowie. Na przykład w jednym zestawie może koegzystować pompa ciepła powietrze/powietrze dla układu wentylacji i chłodzenia oraz pompa solanka-woda do centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej.