Łączenie żył przewodów bezpośrednie: a) przez splatanie równoczesne dwóch łączonych żył, b) przez oplatanie wzajemne; 1 — izolacja żyły, 2 — żyła.

Przy montażu instalacji należy zachować następującą kolejność robót [8]:

—    trasowanie,

—    wykonanie otworów, wnęk, podkuć,

—    osadzanie kołków stalowych i haków,

—    osadzanie uchwytów,

—    osadzanie puszek i osprzętu,

—    rozwijanie i prostowanie przewodów,

—    układanie i mocowanie przewodów,

—    wprowadzanie do osprzętu i łączenie przewodów.

Trasowanie należy wykonywać zgodnie z projektem technicznym instalacji, uwzględniając konstrukcję budynku oraz zapewniając bezkolizyjność z innymi instalacjami i ciągami technologicznymi. Trasy przewodów powinny przebiegać poziomo lub pionowo, a nie ukośnie. Łączenie przewodów w instalacjach elektroenergetycznych niezależnie od sposobu ich układania może być:

—    mechaniczne,

—    lutowane,

—    spawane.

Łączenie mechaniczne wykonuje się za pomocą splatania żył, spajania pośredniego lub za pomocą zacisków. Splatanie żył bezpośrednie można stosować tylko do łączenia żył przewodów miedzianych o przekrojach nie większych niż 10 mm2 [64]. Splatanie żył pośrednie wykonuje się za pomocą kapturków łączeniowych.

Spajanie żył pośrednie, zwane zaprasowywaniem, jest bardzo rozpowszechnione i odbywa się za pomocą kleszczy lub pras hydraulicznych. Łączenie dwóch żył odbywa się z wykorzystaniem złączek do zaprasowywania, a przyłączanie do urządzeń — końcówek do zaprasowywania. Łączenie za pomocą zacisków wykonuje się z wykorzystaniem zacisków gwintowych, przy czym żyły wielodrutowe należy wcześniej ocynować w miejscu łączenia. Łączenie za pomocą lutowania odbywa się przy użyciu specjalnych złączek do lutowania. Spawanie, jako sposób łączenia przewodów, stosuje się do łączenia końcówek szynowych z przewodami i kablami, elementami instalacji uziemiających, żyłami w mufach kablowych itp.