Anody ograniczające skutki korozji mogą być czynne lub bierne, j Anoda czynna jest to anoda magnezowa w kształcie pręta. Występująca między anodą a ściankami zbiornika różnica potencjałów elektrycznych powoduje przepływ ładunków elektrycznych i wypełnienie tlenkiem magnezu uszkodzeń w ściance podgrzewacza. Z uwagi na ubytki magnezu, stan anody powinien być kontrolowany w czasie corocznych przeglądów urządzeń w kotłowni. W razie konieczności — musi ona zostać wymieniona na nową.

Anoda bierna, to taka anoda, która korzysta z zewnętrznego źródła niskiego napięcia. Tego typu anoda (np. tytanowa) może pracować wiele lat bez konieczności nadzoru.

Przykłady budowy klasycznych pojemnościowych podgrzewaczy c.w.u.: a) podgrzewany bezpośrednio — gazowy, b) wężownicowy, c) wężownicowy z podgrzewanym dnem, d) płaszczowy (zbiornik w zbiorniku).

Na rysunku pokazano schematy klasycznych podgrzewaczy pojemnościowych różnych rodzajów.

Wężownice grzejne w podgrzewaczach umieszczane są zawsze w dolnej części zbiornika. Czas podgrzewania wody zależy od wymiarów wężownicy i temperatury czynnika grzewczego. Przy współpracy podgrzewacza z instalacją c.o. o obniżonych parametrach lub z pompą ciepła, powierzchnie wymiany ciepła są bardziej rozbudowane.

Podgrzewacze pionowe są lepsze od poziomych, ze względów technicznych i termicznych.: Pozwalają na lepsze uwarstwienie temperaturowe wody i mają większą efektywną pojemność cieplną.

Podgrzewacze z wymiennikiem płaszczowym (typu „zbiornik w zbiorniku”) wykonywane są ze stali szlachetnej. Zaletą ich, w porównaniu z rozwiązaniem z wężownicą, jest pofałdowana ściana zbiornika wewnętrznego, która może się wydłużać i kurczyć pod wpływem zmian temperatury wody, co zapobiega odkładaniu się kamienia kotłowego i dodatkowo zwiększa powierzchnię wymiany ciepła.

Z uwagi na możliwość rozwoju legionelli w dolnej części podgrzewaczy pojemnościowych, lepsze są podgrzewacze z podgrzewanym dnem lub płaszczowe, Podgrzewacze c.w.u. są obecnie bardzo dobrze izolowane cieplnie.

W ostatnich latach opracowano wiele różnych konstrukcji nowoczesnych podgrzewaczy wielofunkcyjnych. Uwzględniono w nich również możliwość podgrzania c.w.u. za pośrednictwem kolektorów słonecznych. Wiele z nich zapewnia utrzymanie stałej temperatury wody (60°C) w całej objętości zbiornika — bez stref chłodniejszych. W niektórych rozwiązaniach uwzględniono także współpracę z instalacją c.o., gdzie podgrzewacze pełnią rolę zasobników. Szkice przykładowych rozwiązań podgrzewaczy kombinowanych pokazano na rysunku.

Przykłady budowy kombinowanych pojemnościowych podgrzewaczy c.w.u.: a) wężownicowy z podwójną wężownicą (do podłączenia kotła i kolektora słonecznego) z możliwością zamontowania grzałki elektrycznej, b) płaszczowo-wężownicowy (zbiornik w zbiorniku z wężownicą do podłączenia kolektora słonecznego)