Wyłączniki ochronne różnicowoprądowe są przeznaczone do samoczynnego wyłączania zasilania w przypadku przede wszystkim pojawienia się napięcia na dostępnych częściach przewodzących podlegających ochronie przed porażeniem. Chronią również często i samą instalację w przypadku uszkodzenia izolacji odbiornika i wystąpienia upływowego prądu doziemnego. Stanowić mogą ochronę przeciwpożarową.

Prądy znamionowe wyłączników na ogół nie przekraczają 80 A i pokrywają się z prądami szeregu dla wyłączników nadprądowych. Są budowane na prądy różnicowe o wartościach 10, 30, 100, 300, 500 i 1000 mA. Zdolność łączeniowa wyłączników na ogól nie przekracza 6 kA. W przypadku użycia ich w obwodach, w których prądy zwarciowe mogą przekraczać prądy wylączalne wyłączników, konieczne jest zastosowanie dodatkowego zabezpieczenia w postaci bezpiecznika. Maksymalne wartości prądów znamionowych wkładek bezpiecznikowych w zależności od typu wyłącznika podają wytwórcy wyłączników. W zależności od charakterystyki czasowo-prądowej, wyłączniki można podzielić na bezzwłoczne, krótkozwłoczne i selektywne. Czasy działania poszczególnych wyłączników przy prądzie wyzwalającym rzędu 5 IΔn wynoszą odpowiednio do 10 mS, 10—30 mS i co najmniej 40 mS dla selektywnego.

W zależności od rodzaju prądu wyzwalającego, wyłączniki budowane są na prądy przemienne o przebiegu sinusoidalnym, na prądy pulsujące oraz prądy stale.
Większość producentów oferuje poza wyłącznikami, zestawy składające się z wyłącznika nadprądowego i wyłącznika różnicowoprądowego.
Ze względu na dostępność w Polsce wyłączników i zestawów różnicowo-prądowych wysokiej jakości różnych firm, o różnych parametrach, temat ten nie będzie szerzej rozwijany. Ostatnio pojawiły się wyłączniki różnicowoprądowe do instalowania w gniazdach wtyczkowych do zasilania pojedynczych odbiorników