Tu obowiązuje zasada następująca: jeśli temperatura w obwodzie centralnego ogrzewania spadnie poniżej ustawionego poziomu, to pompa ciepła powinna się włączyć, a wyłączyć wtedy, gdy zadany poziom temperatury powrotu zostanie osiągnięty. Jeżeli temperatura powrotu spadnie poniżej ustalonego poziomu, włączana jest pompa obiegowa kolektora ziemnego, a po 1 minucie także sprężarka, która pracuje do czasu, aż temperatura powrotu w obwodzie grzewczym osiągnie zadaną wartość. Wtedy sprężarka się wyłącza, a po minucie wyłączana jest również pompa obiegowa kolektora ziemnego. Oczywiście pompa obiegowa obwodu grzewczego musi pracować cały czas, bowiem tylko w ten sposób można badać, jaka jest aktualna temperatura w tym obwodzie.

Podstawowy schemat elektryczny pompy ciepła
K1 – włącznik sprężarki, K2 – włącznik pompy obiegowej kolektora ziemnego, P1 – presostat ciśnienia sprężania, T1 – termostat, S2 – stycznik pompy obiegowej kolektora ziemnego, S1 – stycznik sprężarki, P2 – presostat ciśnienia ssania, KP – sprężarka, PK – pompa obiegowa kolektora ziemnego, L1,L2, L3 – przewody fazowe zasilania, N – przewód neutralny zasilania, PE – przewód ochronny instalacji elektrycznej.

Na rysunku pokazano schemat elektryczny pompy ciepła. Są tu wszystkie niezbędne układy zabezpieczające i sterujące, nie odbiegające od układów fabrycznych. Pozostaje tylko wykonanie odpowiedniego sterownika, który w zależności od temperatury w obwodzie grzewczym będzie ustawiał odpowiednio włączniki K1 (włączanie-wyłączanie sprężarki) oraz K2 (włączanie–wyłączanie pompy obiegowej kolektora ziemnego). Od biedy można by to wykonywać ręcznie, ale to by wymagało ciągłego nadzoru nad pracą pompy ciepła.

Układ pozwala na włączenie sprężarki tylko wtedy, gdy spełnione są jednocześnie następujące warunki:
1.    włączono pompę obiegową kolektora ziemnego;
2.    ciśnienie sprężania nie jest za wysokie;
3.    ciśnienie ssania nie jest za niskie;
4.    temperatura na wyjściu z parownika nie jest za niska.