Budowa pompy ciepła
P    –    wymiennik ciepła, parownik    Z    –    zawór rozprężny
S    –    wymiennik ciepła, skraplacz    HP    –    presostat ciśnienia sprężania
W    –    wymiennik ciepła, ekonomizer    NP    –    presostat ciśnienia ssania
K    –    sprężarka    TR    –    termostat
F – filtr    M    –    elektryczne    zasilanie    sprężarki
D – wziernik
Na rysunku pokazano optymalne wzajemne usytuowanie wszystkich elementów pompy ciepła. Widoczne presostaty i termostat mogą być zgrupowane w dowolnym miejscu. Ważne jest jednak, aby ich przyłączenie do obwodu chłodniczego było wykonane w miejscu wskazanym na rysunku.

Najważniejszym zabezpieczeniem jest presostat wysokiego ciśnienia. Jego rurka pomiarowa wlutowana jest na stałe w obwód chłodniczy na odcinku między wyjściem sprężarki a skraplaczem, czyli tam gdzie panuje najwyższe ciśnienie. Presostat ten powinien być ustawiony na ciśnienie 2,5 MPa, co znaczy że wzrost ciśnienia powyżej tej granicy spowoduje zadziałanie presostatu i w konsekwencji wyłączenie sprężarki. Powodem takiego nadmiernego ciśnienia jest za mały odbiór ciepła. Na przykład z powodu uszkodzenia pompy obiegowej centralnego ogrzewania lub w wyniku zablokowania obwodu grzewczego.

Drugim zabezpieczeniem jest presostat niskiego ciśnienia, także wlutowany w obwód chłodniczy ale po stronie ssącej sprężarki, czyli tam gdzie podczas pracy sprężarki ciśnienie jest najniższe. On z kolei jest ustawiony na ciśnienie 0,4 MPa i zadziała, gdy ciśnienie spadnie poniżej ustawionej wartości. Wtedy sprężarka także zostanie wyłączona. Ten przypadek ma miejsce w sytuacji, gdy do parownika nie dochodzi odpowiednia ilość ciepła ze źródła, co oznacza po prostu jego zbyt małą wydolność. Przyczyną niewydolności może być zapowietrzenie układu, uszkodzenie pompy obiegowej kolektora lub zbyt mały kolektor gruntowy.

Listę układów zabezpieczających zamyka termostat badający temperaturę na wyjściu parownika. Jego zadaniem jest niedopuszczenie zbyt zimnych par czynnika do sprężarki. Termostat jest ustawiany na temperaturę -4°C. Spadek temperatury poniżej tej wartości spowoduje zadziałanie termostatu i wyłączenie zasilania sprężarki. Całość, to znaczy wymienniki i sprężarkę, musimy zamocować do solidnej podstawy. Reszta elementów za pomocą łączących rur miedzianych praktycznie jest zawieszona na sprężarce i wymiennikach.

To też jest pompa ciepła
Amatorska konstrukcja pompy ciepła. Jest to „staruszka” wykonana 12 lat temu. Mimo to działała 7 lat do momentu uszkodzenia układu sterującego. Widoczny na zdjęciu regulator został wykonany w najprostszej wersji, to znaczy z użyciem przekaźników czasowych i styczników. Serce pompy ciepła czyli układ chłodniczy oraz sprężarka działają do dzisiaj, mimo iż zamiast nowoczesnej sprężarki spiralnej zastosowano tradycyjną sprężarkę tłokową.

 Inna pompa amatorska
To nawet działało, mimo że już na pierwszy rzut oka roi się w tej instalacji od błędów. Strona lewa czyli obwód źródła ciepła ma zbyt małą wydajność na co wskazuje średnica rur i wielkość pompy obiegowej. Pracująca pompa ciepła zawsze pobiera tyle ciepła ile wynika z jej danych technicznych. Jeśli nie może pobrać ciepła ze źródła, to bierze z najbliższego otoczenia i wtedy sprężarka pokrywa się warstwą lodu. Konstruktor w tym przypadku, nie znając prawdziwych przyczyn oblodzenia, w akcie rozpaczy wypełnił całe wnętrze pianką poliuretanową