Trzy podstawowe stany przestrzeni gazowej w naczyniu wzbiorczym przeznaczonym do instalacji c.w.u. (naczynie przepływowe).

Naczynia wzbiorcze (NW) w instalacjach c.w.u. służą do przejmowania zmian objętości wody spowodowanych podgrzaniem jej od temperatury 10°C do 60°C. Umieszczane są na dopływie wody zimnej do podgrzewaczy łub wymienników. Aby umożliwić coroczną kontrolę ciśnienia wstępnego w naczyniu opróżnionym z wody, należy — tak jak w przypadku wszystkich NW – przewidzieć zawór odcinający zabezpieczony przed nieprzewidzianym zamknięciem oraz umożliwić spust wody.

Bardzo ważne jest, w przypadku tych NW, aby ich nie przewymiarować oraz zapewnić przez nie przepływ wody. Z tego względu ciśnienie wstępne przestrzeni gazowej powinno być mniejsze od ciśnienia w instalacji w miejscu NW. Zapewnienie przepływu wody przez NW zabezpiecza przed rozwojem legionelli oraz gromadzeniem się osadów kamieniotwórczych. Dodatkowo rura przylączna naczynia, tzw. rura wzbiorcza, powinna być jak najkrótsza. Średnica jej nie powinna być mniejsza niż średnica króćca przyłącznego naczynia fabrycznego. Ważne jest również utrzymanie stałego ciśnienia na wejściu wody zimnej do instalacji, dlatego zaleca się umieszczenie, za wodomierzem, regulatora (reduktora) ciśnienia wody.

Wymaganą pojemność naczynia przepływowego, Vn, do c.w.u. można ustalić ze wzoru:

Ciśnienie wstępne, po, w naczyniu fabrycznym, przed przyłączeniem do instalacji (stan I, rys) przyjmuje się jako

po = pa – 0,2 bar

Przyjęcie ciśnienia wstępnego w naczyniu niższego o 0,2 bar niż ciśnienie w instalacji umożliwia zapewnienie przepływu wody przez naczynie. Ciśnienie pa jest tu ciśnieniem za regulatorem (ZR) [bar]. W przypadku gdy regulator jest usytuowany na innym poziomic niż przyłącze NW, powinno to być uwzględnione.

Ciśnienie pe jest to maksymalne ciśnienie, jakie może powstać w instalacji
[bar]. Ciśnienie to zależy od ciśnienia dopuszczalnego w instalacji (np. 6 bar)